Informacje historyczne:

     Kościół drewniany pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła. Parafia erygowana w XVI w. Gdy ją wizytował w 1598 r. biskup poznański, Jan Tarnowski, kościół już istniał, a w 1656 spalili go Szwedzi. W dwa lata później stanął nowy kościół staraniem kolatorów Seweryna Skulskiego i Księży Misjonarzy od św. Krzyża w Warszawie, do których należał od 1651 do 1865 r.

     Ks. Mikołaj Siemiński, wizytator Księży Misjonarzy, zadbał o gruntowny remont kościoła w 1774 r., a w 1808 poświęcił go ks. Antoni Malinowski, biskup sufragan warszawski. Kościół jest jednonawowy, wykładany płótnem maczanym w oleju. W ołtarzu głównym jest obraz Pana Jezusa ukrzyżowanego, a w bocznych Przemienienia Pańskiego i MB Anielskiej. Górne framugi okien są przyozdobione portretami św. Wincentego a Paulo i wybitniejszych polskich misjonarzy. Poniżej okien kopie obrazów Dorego ze Starego Testamentu oraz Murilla Wniebowzięcie NMP pędzla Józefa Sporny^’ego z Nieszawy. Przyozdobione rzeźbami tabernakulum ambona i chrzcielnica są z modrzewia. W drewnianej dzwonnicy z 1822 r. są dwa dzwony.

     W parafii są dwa cmentarze. Stary powstał w 1826 r a nowy w 1865 r.

     Na terenie parafii umieszczono 5 krzyży przydrożnych i 5 kapliczek. W kapliczce majątku Grzmiąca jest kopia figurki MB Kodeńskiej, a kapliczka w Słubicy Starej ma figurkę MB Siewnej, którą w cemencie wykonał rzeźbiarz Z. Dunajewski.