Kaleń (w 1406 r. Kalen lub Calyeny). Własność duchownego kapelana warszawskiego, następnie szlachecka.

     W 1421 roku Kaleń należy do Prebendy kanonika oficjała warszawskiego Gotarda z Gurby.

     W 1465 roku w sporze między Mikołajem Ojrzanowskim i jego matką z jednej, a kanonikiem Stanisławem Żelawskim i kapitułą warszawską z drugiej strony rozjemcy przysądzają Mikołajowi Kaleń i Żelechów z tym, że Mikołaj ma dać kapitule wieś Duki i 300 kóp groszy w półgroszach.

     W 1474 roku biskup poznański, Andrzej, eryguje kościół parafialny w Żelechowie na prośbę Mikołaja z Ojrzanowa za zgodą plebana z Tarczyna, w, włączając do nowej parafii m.in. Kaleń, należącą dotychczas do parafii w Tarczynie. W 1493 biskup poznański Uriel potwierdza dokumenty w sprawie przynależności Kaleni do parafii w Żelechowie.

     W 1481 roku książę Bolesław V zwalnia Mikołaja i jego brata Jana z Ojrzanowa od kar sądowych, a kmieci z Kaleni i innych wsi od prac przy budowie nowych grodów i remontu starych.

     W 1517 roku wieśniacy z Kaleni biorą czynny udział w najeździe na dobra tarczyńskie. W tym samym roku Jan z Ojrzanowa sprzedaje, korzystając z prawa odkupu czynsz roczny ze wsi Stanisławowi Dąbrowskiemu, zaś dwa lata później – Mikołajowi z Mirowic, dziekanowi płockiemu.

     W 1526 roku testament Jana z Ojrzanowa obejmuje dobra: Ojrzanów, Żelechów, Kaleń, Wesołą Wolę, Zalesie, Rakowiec i Powsinek. W 1530 roku krewni współklejnotnicy zmarłego Jana Ojrzanowskiego przekazują swe udziały w Kaleni Katarzynie Ojrzanowskiej, zonie Piotra Goryńskiego, starosty ciechanowskiego.